Geen stuk voor watjes. Bach laat de fiedelist alle hoeken van de kamer zien. 138 Maten van louter zestienden in E-groot. Zaag of ik schiet! Er worden 7 toonsoorten aangedaan. De dood of de gladiolen. Maar het stuk is op een meedogenloze wijze ook speels. Glorieuze speelsheid. De uitvoerder doet er goed aan de serieuze frons op het gelaat te vermijden.
(meer…)Blog
-
Het ‘natuurtempo’
Geachte Wim Winters, ik heb je YT-video gezien, over de boxes. Iemand die deel neemt aan een discussie, laten we zeggen over het juiste tempo van bepaalde muziek, heeft in wezen een denkbeeldige box bij zich. Een doos. En na afloop van die discussie (of in die uiteenzetting, die scriptie of these) kan je die doos omkeren, en zien wat er nou eigenlijk in zat. Ik ben het met je eens dat veel schrijvers van musicologische theses, als je goed kijkt, wel een hoop woorden gebruiken, maar dat er, na omkering, nauwelijks bruikbare conclusies uit hun doos tuimelen.
(meer…) -
Wat ben ik blij
Lieve mensen, slecht nieuws: we zijn met z’n allen gek geworden. Het ging zo geleidelijk dat we er niet veel van gemerkt hebben. Ik doel op de tempi. De tempi van de uitvoeringen van klassieke muziekwerken zijn in het algemeen veel te hoog. Bijna alle klassieke musici doen er aan mee, waarschijnlijk omdat ze, ondanks hun allerindividueelste individualiteit, toch kuddedieren zijn. De tempi hebben bovenmenselijke niveaus aangenomen. Klassieke musici zijn circusacts geworden. Komt dat zien, hoe Pietje Puk (met alle respect) Chopin speelt.
(meer…) -
John C. Williams speelt Sor
John C. Williams, de grote gitarist, wordt op 24 april a.s. 84 jaar. Hij brengt nog immer albums uit. Niet meer bij Sony, maar al jaren in eigen beheer. Wist je dat hij in zijn na-carrière al bijna 100 stukken van eigen hand heeft uitgebracht? Ik heb ze bijeen gezet in de Spotify-playlist John C. Williams, collected compositions for guitar. Ik heb al zitten luisteren of er misschien nog een juweeltje tussen zit. Enerzijds vind ik het geweldig dat John zo prolific componeert, anderszijds doen die stukken een beetje afbreuk aan de bovenmenselijke reputatie die hij had, althans bij mij.
Op zijn meest recente album ‘Paseo’ (2023) speelt John naast drie eigen stukken ook een aantal oude favorieten. Wat mijn aandacht trok was een stuk van Sor. Nee, geen onbekend concertwerk (waarvan er nog genoeg zijn), maar ‘gewoon’ de Mozart-variaties. Laten we eens luisteren. Zal de gerijpte John nog uit een nieuw vaatje tappen?
(meer…) -
Plaats hieronder je commentaar op het concert!
Beste bezoeker van mijn 2 concerten op 22-10 2024 in OPEN te Delft,
Wat vond je ervan? Plaats een commentaar (zie hieronder), en druk op “toevoegen”, klaar. Dank je!
Pro memori: ik speelde de volgende stukken:
Prelude BWV 846 (J.S. Bach); Canarios (Gaspar Sanz); E-Type (PP); La Madrugada (Jerry Reed); The Claw (Jerry Reed); Moderato in d en in D (Sor); Paradise Now (PP); Penny Lane (Beatles); 144 (PP); Schommel (lied); Duif (lied); De eenzame reiziger (PP); Radiator (lied); Mysterious Habitats (Dušan Bogdanović); Op de dag dat ik doodga (lied); Lady Madonna (Beatles).
-
Geen apoyando, hoe dan wel?
ACHTUNG: verouderd standpunt!
Goed, deze jongeman laat dus zijn startertjes niet met apoyando beginnen (om redenen uiteengezet in een vorige blog-post). Hier zal ik uitleggen wat ik dan wél doe. Niet omdat ik mezelf als lichtend baken binnen de gitaar-didactiek beschouw, maar omdat een lezer daarom vroeg.
-
Bij Karel Craeijvanger’s 200ste geboortedag.
Vandaag, 31 oktober 2017, is het precies 200 jaar geleden dat Carolus Arnoldus Craeijvanger werd geboren, de componist van het enige Nederlandse 19de-eeuwse, in druk verschenen concertwerk voor de gitaar, getiteld ‘Introduction & Variations sur un thème de l’opéra Der Freischütz’ opus 3.
-
BREAKING NEWS: Planet Waves NS Capo Lite
Stel je voor: heb je als Planet Waves met de NS-capo één van de beste capo-ontwerpen aller tijden in handen, laat je toch de bal vallen. Je bent niet in staat om dat ontwerp om te zetten in een eindproduct dat op alle gitaren past en heel blijft.
-
Klemgereden: de ziel van de muziek
Stel, ik bedenk een muziekstuk. Ik speel het op m’n gitaar. Ik schrijf het niet op, het zit in mijn hoofd. Ik werk er aan tot ik tevreden ben.
Nu wil ik, om wat voor reden dan ook, dat stuk in muzieknoten gaan vastleggen.
Op dat moment ga ik mij bewust worden van een aantal zaken waar ik anders niet over nadenk. Deze zaken, zo zullen we zien, leiden tot meer inzicht in het fenomeen ‘gedrukte muziek’. (meer…)
-
Starten met gitaar: apoyando of tirando?
Verreweg het grootste deel van de gitaartonen die u en ik spelen zijn ‘getokkeld’, oftewel, van de variëteit die tirando wordt genoemd. De andere soort, apoyando (‘vallend’), fungeert in het verfijnde gitaarspel als icing on the cake, temidden van het getokkel. Apoyando-aanslagen komen statistisch gezien minder vaak voor dan tirando-aanslagen. Gitaarspelen is in wezen tokkelen.
Dit vastgesteld hebbende wil ik een stapje nemen naar het gitaaronderricht. Wat leren de kinderen gedurende het aanvangsonderwijs? (meer…)
