Categorie: “Wat ik hoor”

Jongens, ik ben nu 48 (niet verder vertellen!) en ik vraag mij wel eens af wie ik eigenlijk ben. Midlife-crisis zegt u. Modieus woord, zeg ik, te gebruiken door de kenners, maar niet door mij. Laten we het muzikaal houden. (meer…)

Een tijdje terug kocht ik een “lesgitaar”. U snapt ‘m: een apparaat om te gebruiken als je les geeft. Iets wat min of meer vervangbaar is als een goedwillende student met een lichte vorm van ADHD zijn gitaarhals dwars door je bovenblad steekt. Of als je zelf je gitaar op het hoofd van een getalenteerde leerling in stukken slaat. (meer…)

BOUW
Qua houtsoorten is de TG-202 modern-traditioneel: bovenblad van sitka-sparrenhout, hals van mahonie (met fraaie zebra-tekening precies in lengterichting), zijden, achterkant, toets en kam van Indiaas pallissander. (meer…)

Jeetje, een guitar review! (niet schrikken, deze kreet gebruik ik voor extra ‘hits’). Waarom dat nou weer? Het gaat hier toch altijd over obscure muzikale dingen waar niemand een boodschap aan heeft? (meer…)

Ik wou nog even terugkomen op de 12/14 kwestie uit mijn vorige stukje. Ik zei: een 14-fretter klinkt gecomprimeerd, de hoge snaar klinkt minder vol en is minder dynamisch. Hoppekee. (meer…)

Wilt u weten wat het laatste woord is op het gebied van de steel string-gitaar? Dan zit u hier goed. Hou je vast. (meer…)

De beste nummers uit de popmuziek vind ik God Only Knows en Penny Lane. Niet dat er geen andere goede nummers zijn, maar ze hebben iets wat veel andere goede nummers niet hebben: een bijzondere vorm. God Only Knows laat ik even onbesproken, het gaat hier over Penny Lane. (meer…)

Dat viel vies tegen.

Ik heb een plaat in huis waarop een viertal heren, waaronder twee gitaristen, een drietal kamermuziekwerken spelen. Dat doen zij werkelijk heel goed. (meer…)

U kent het fenomeen: iemand speelt u een stukske muziek voor op zijn instrument, en u denkt ’tsjonge wat mooi’. Het lijkt wel of er een grotere werking van uit gaat dan als datzelfde werkje via een CD weerklinkt. In het echt is er een bepaalde dimensie die niet te vatten is in een opname, zo lijkt het. (meer…)

Dolly Parton was in Nederland. Voor het eerst in 29 jaar, lees ik in het Parool. Ik was er niet bij, maar de vorige keer dus wel. Dat was in Den Haag in het Congresgebouw (ik was er stiekum ingeslopen). Dat moet dus in 1978 geweest zijn. Ik herinner mij Dolly’s onvergetelijke woorden: “Hello everybody here in ?., eh, ??.., well, we know exactly where we are!” (meer…)