Rubrieken en Artikelen

Gisteren Koninginnedag. Nadat ik 60 versgebakken appelflappen aan de man gebracht had ad ? 0,50 was ik toe aan mijn rondje Vondelpark. Doel: boek en plaat.

Ik vond een mooie gedichtenbundel voor vrijwel niets, maar aankoop van de dag was de single Send Me A Postcard van Shocking Blue, één van de beste Nederpopbands, en eigenlijk, zo bedenk ik mij, de band van mijn jeugd.

Deze song was hun eerste hit. Met de titelregel werd je op Radio Veronica om de oren geslagen, als jingle voor de verzoeknummers. Dat fragment maakte altijd een onbeschrijflijk flitsende indruk op mijn jeugdige oortjes. Maar op de LP’s die ik later van de groep in bezit kreeg ontbrak het nummer, zodat ik Send Me A Postcard nooit echt goed gehoord had.

Tot nu….

De Thorens werd voorzichtig tot 45 toeren-machine omgebouwd (dat de snaar er niet afloopt), en de volumeknop werd alvast flink opengedraaid. Ik hypete de plaat to the max bij mijn jeugdige dochters, goedbedoelde bluf, en daar ging ‘ie!

Wow, een onverwacht heftig begin: een unisono riff met een hoog fuzz-gehalte (denk Satisfaction). En daar is zangeres Mariska Veres, uit volle borst(en), de fuzzgitaar maakt plaats voor een sereen orgeltje. Anno nu hoor ik dat SB geen moeite deed om associaties met die dope-band uit SF, Jefferson Airplane, te vermijden. Maar dan was SB toch een stuk pakkender.

Ik hoor wilde drums, courtesy Cor van der Beek. Op hem waren de meisjes uit mijn klas verliefd waar ik op mijn beurt verliefd op was. Cor’s stijl: raken wat je raken kan. Hij had vast geluisterd naar Keith Moon (bezweken aan een overdosis). Overigens was dat goedkope holle geluid dat Cor later uit zijn kit zou halen, en dat ik nooit mooi vond, hier nog afwezig. Van der Beek raakte helaas ook de fles (overleden in ’98).

Er wordt wild gebast, door Klaasje van der Wal. Die woonde in de Vreeswijkstraat, net als het hoofd onzer school, dhr. Blommers, die zei hem te kennen! Blommers is ook alweer overleden. Ik hoor duidelijk de many notes van John Entwistle (overdosis). Zo bezien was SB ook het Haagse antwoord op de Who. Klaasje werd later uit de band gezet nadat hij naar verluidt SB’s grootste hits Venus en Mighty Joe niet meer uit elkaar kon houden (drank).

V.l.n.r. Klaasje, Mariska, Cor, Robby. Ze zien er wat overwerkt uit

In het refrein horen we bij wijze van unicum de heren van de groep een tweede stemmetje zingen. Matig verzorgd: het slotwoord ‘now’ is bij Mariska (eind 2006 overleden) dubbel zo lang als bij de heren, alsof ze het tegen hun zin deden.

Net toen ik dacht dat SB zich alleen door de ruigere bands uit de popmuziek had laten inspireren hoor ik in het middendeel tabla’s. Leve George Harrison (ex-Beatle, dood), verantwoordelijk voor al het Indiase in de popmuziek. Direct daarna komt er een Doors-orgeltje binnen (quizvraag: wie deed dat orgel?*), op de voet gevolgd door een ruige drumsolo van twee maten waarna Mariska er weer inknalt. Overigens reuzeknap van componist en bandleader Robby van Leeuwen (toen Lumeystraat – ik meen no 2) dat hij een hele song wist te bakken uit enkel een refrein.

Dit is nou werkelijk de stuff waar hits van gemaakt zijn. SB was hot, met al die invloeden (en was Mariska eigenlijk niet een vrouwelijke Thunderbird?). Send Me A Postcard klinkt ook nu nog niet gedateerd (maar draai die achterkant niet: Harley Davidson – huh). Later zouden we van deze groep nog het onsterfelijke Venus krijgen, de ‘hit der hits’, een knallende nummer één in Amerika. En de sterke follow up Mighty Joe.

Van Leeuwen is er nog. Maar in het laatste interview dat ik met hem las, eeuwen geleden, meldde hij dat hij had tien jaar had geleefd op ‘een bal uit de muur’. Robby, hou je taai! Trouwens, als je dit leest, ik zou dolgraag een keer van je leren hoe je Simon Lee & The Gang speelde, de fantastische gitaarinstrumental van “The Third Album”. Onbekend, maar ook al weer eenzame klasse, en dat laatste was iets waar SB een tijdlang patent op had.

_____________________________________________________________________
*jazzpianist Cees Schrama, blijkens zijn autobiografie veelgevraagd als Hammond-organist bij popsessies. Leeft nog.

NB: dit stukje is van 2 mei 2006, maar bleef ongepubliceerd, omdat het niet paste bij de oude-gitaarpraat van die periode.. _____________________________________________________________________