Mijn Favoriete Gitarist?
‘Wie is je favoriete gitarist’, vroeg de TV-dame die een item over mij maakt, ‘dan kan ik er een muziekje onder zetten’. ‘Hoho, zei ik, ik heb minstens 10 favoriete gitaristen. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog vijf’. ‘Nee, het mag er maar één zijn’.
Zie hier hoe het TV-denken op gespannen voet leeft met de nuance. Maar goed, stel dat ik, ook op gespannen voet met die nuance, er één moet kiezen. Wel, da’s dan Michael Schumacher.
De man die in 15 jaar nog nooit een seconde verkwist heeft. Totale precisie. En altijd garant voor top-entertainment. Virtuoos, zoekt de grenzen van de mogelijkheden op. Doet dingen die niet kunnen, letterlijk en figuurlijk. Perfect samenspel met z’n maten. Studeert de hele week door, wil altijd nog beter worden. Houdt z’n lijf in topconditie. Kan onder opperste concentratie aan twee dingen tegelijk denken. Totale inzet.
Of Schumi ooit een gitaar heeft aangeraakt weet ik niet. Hij heeft er sinds gisteren wel tijd voor. Na 7 wereldkampioenschappen was hij zelfs in z’n laatste race nog ongenaakbaar. Fisichella twee keer inhalen, en op het laatst Raikkonen, z’n opvolger bij Ferrari, nog verschalken. En dat terwijl hij door een puncture van helemaal achteraan kwam? Hij deed het onmogelijke.
Je kan je laten insipireren door Leo Kottke, Jerry Reed of Fernando Sor. Maar net zo goed door Michael Schumacher.
Schumi, bedankt voor vijftien fantastische jaren.
