G.A.S. voor leken verklaard
Noem het mid-life crisis, noem het wat je wil, maar ik heb dus ongelooflijk last van GAS. Weten kikkerlanders wat dat is? Ja, mits ze een anglo-americanofiele outlook hebben. GAS staat voor “Guitar Acquisition Syndrome”, een bekend woord op de vele gitaarfora van dit Internet.
Het doel van mijn huidige schrijfsel is om mijn GAS tegenover mijzelf en de wereld te rechtvaardigen, want de vaste reactie op een gitaarkoper is steevast, “wat? je hebt toch al genoeg gitaren?”
Een bepaalde Amerikaanse gitaarwinkel vol dure instrumenten heeft op haar website zelfs een grote banier staan met de volgende tekst: “YES HONEY, IT’S ANOTHER GUITAR…”. Tsja. Maak het verhaal af en kleur de plaatjes, zou Arjan Smook zeggen.
Goed, ik zit dus in een periode van steel-string GAS, een tijdje geleden ook al. Die werd toen gevolgd door een ‘classical gas’. Geen van beide periodes hebben geleid tot een aankoop. Wel tot gezucht voor het computerscherm als ik weer eens iets onbereikbaars in het vizier had. Want de lekkerste snoepjes bevinden zich altijd in de USA – en zijn duur.
Maar hoe werkt dat dan, dat GAS, vraagt de psycholoog. “Je wilt een steel string. Maar je had toch al een gitaar?”
Ik: jawel. Ik heb zelfs, 1, 2, 3, 4, 5, 6….. 7 steel-string gitaren. Eh 6. En ik MOET een nieuwe hebben.
No 1: fantastische gitaar. Maar hij is 78 jaar oud, de intonatie klopt niet, de V-neck duwt steeds mijn duim eraf, en de lage snaar is een ‘one note bass’. En hij heeft geen cutaway.
No 2: waanzinnige bas. Maar hij vreet snaren. Ik kan er wel op spelen maar hij heeft z’n buien. Projecteert voor geen meter. En geen cutaway. En hij glijdt van je knie af.
No 3: klinkt vreselijk, maar dat hoort zo. Is een f-gat gitaar, die gebruik je alleen voor bepaalde muziek, en alleen als het betaald wordt. Hij staat wel vreselijk goed in de spiegel, daarvoor heb ik ‘m ook gekocht.
No 4: een ouwe “trasher”, nu echt aan zijn pensioen toe. Ik maak er denk ik een permanente high-string guitar van, de bassen klonken toch al niet.
No 5: die was OK, maar hij is verpest toen de kam herlijmd moest worden. Had ik het maar nooit laten doen.
Beslist niet laten maken!
No 6: prachtig bovenblad, geweldige fretten, sustain van uren, maar ik heb ‘m verkocht, ik speelde er gewoon niet veel op, for some reason.
No 7 blijft dus over, maar elke keer als ik er op speel concludeer ik dat het geen echt topgeluid is. Ik schaam me dood!
Nou, daarom heb ik GAS, en je begrijpt dat dat terecht is.
