Rubrieken en Artikelen

In het boek Zelf schrijver worden van Gerard Reve, lezen we op pagina 74 de volgende plechtige woorden:

‘Ik schrijf voor mijn Koningin en voor mijn volk, dat wil zeggen voor vrouwen, ook moeders van kinderen, die zwijgend haar plicht doen’.

Ik weet wat Reve daarmee bedoelt: als een kunstenaar de vrouwen weet te boeien, dan zit ‘ie goed, want zij houden niet van onzin. Nu hoop ik trouwens niet dat ik generaliseer.  Lees verder »

U kent de Beatles neem ik aan (voor de hardcore-klassieken onder u: die achterneven van Dowland, met hun elektrische luiten). Goed. Dan weet u misschien dat Beatle McCartney ook wel eens iets deed zonder de anderen. Yesterday is daarvan het bekendste voorbeeld. Da’s Paul op zang en gitaar, begeleid door een strijkkwartet.

Zo is er ook Blackbird. Daar is Paul helemaal alleen met zijn acoustische gitaar. Het gitaarpartijtje van dat nummer is zo aantrekkelijk dat elke gitarist ter wereld het wel eens na heeft proberen te spelen (wat niet iedereen lukte, getuige die gitaarwinkel in Amsterdam waar dat lied VERBODEN is..). Lees verder »

De bekendheid van de obscure 19de eeuwse gitaarbouwer ‘Pons’, die in geen enkel koffietafelboek over de historie van de gitaar voorkomt, kreeg in 1999 plotsklaps een enorme boost. Uitleg volgt.

In 2002 kwam Pons nogmaals onder de aandacht, met als gevolg dat iedereen nu ‘Pons Pons Pons’ roept, en dat bewaard gebleven Pons-gitaren een flinke prijsstijging hebben doorgemaakt. De oorzaak daarvan: ondergetekende. Lees verder »

Laatst besloot ik mij te wagen aan de Rêverie opus 19 van Giulio Regondi. Virtuoos romantisch stuk met substantieel tremologedeelte (mogelijk het vroegste in de historie). Geen kattenpis. En zoals het vaak bij mij gaat: hoe meer je je in zo’n stuk verdiept, hoe meer waardering je ervoor krijgt. Totdat je er uiteindelijk in wóónt. Lees verder »

Op Robert Coldwell’s belangwekkende site kan je onder meer luisteren naar een aantal MIDI-versies van werken van de obscure Kroatische gitarist Ivan Padovec (1800-1873). Mechanische uitvoeringen dus, bedoeld voor de luie notenlezer. Niet goed voor je oren, en misschien ook niet goed voor Padovec, want als er muziek is die moet worden voorzien van de juiste muzikale manieren dan is dat wel het vroeg-romantische gitaargeneuzel. Lees verder »

Rond 1985 maakte een Amerikaanse gitarist een CD-opname van de Forlorn Hope Fancy, het oorspronkelijk voor luit geschreven meesterwerk van de Engelse componist John Dowland (1563-1626). So what, denkt u, we hoorden op de gitaar al de Goldbergvariaties, de Schilderijententoonstelling en virtuoze pianowerken van Albeniz. Correct, zeg ik, maar er is hier toch iets aan de hand. Lees verder »