Rubrieken en Artikelen

Kort geleden speelden collega Verreck en ik de song ‘Je gaat verliezen Bos’. Die kent u niet. Kan gebeuren, het betrof hier een actuele verkiezings-tekst op de Beatle-song ‘You’re Gonna Lose That Girl’. Lees verder »

‘Wie is je favoriete gitarist’, vroeg de TV-dame die een item over mij maakt, ‘dan kan ik er een muziekje onder zetten’. ‘Hoho, zei ik, ik heb minstens 10 favoriete gitaristen. En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog vijf’. ‘Nee, het mag er maar één zijn’. Lees verder »

Ik vond ‘m maar niets, die Bruce. The “Future Of Rock & Roll” liet mij koud. Ik heb nog mijn best gedaan. Zo zat ik anno ’81(?) bij zijn concert in Ahoy. En kwam thuis met een grotere afkeer dan waarmee ik wegging. Wat een herrie. Lees verder »

Ergens in het jaar 2002 nam ik deel aan de zogenaamde Beach Boys-Quiz van het Amsterdamse dagblad Het Parool. Ter voorbereiding had ik belangrijke delen van het oeuvre herbeluisterd, hoesteksten herlezen en de literatuur nog eens doorgenomen – toch al snel een halve IKEA-plank. Lees verder »

Hoe te beginnen? Misschien weet u dat ik samen met ex-collega Marcel Verreck de wintershow ‘Verreck Zondagmiddag’ doe. Welnu (‘or’, zeggen de Fransen), in november 2005 of zoiets was daar te gast Stevie Ann, zangeres-componiste uit Limburg. Lees verder »

Jaren geleden ging ik met Jan Goudswaard naar Keulen om een bezoekje te brengen aan Heiner Viertmann. Voordat Ben en Elly hun Casa begonnen was Viertmann de eerste in onze contreien met een winkel vol concertgitaren. Verder had hij alle mogelijke perifere gitaar-dingetjes en geluidsdragers. Lees verder »

Een ‘bescheiden wereldpremière’. Aldus luidde de belofte bij de aankondiging van mijn slotconcert op de Gitaardag te Arnhem (4 juni 2006). Ik had het ook wat sensationeler kunnen zeggen: ‘de Nederlandse gitaargeschiedenis mag herschreven worden’ – het is maar hoe je het bekijkt. De achtergrond van deze boude claim leg ik gaarne uit. Lees verder »

De Trois Nocturnes lijken mij een jeugdwerk. Het is rommelig gegraveerd, slecht leesbaar en staat vol fouten en onnauwkeurigheden. Dit in tegenstelling tot opus 3, dat een voorbeeld van nauwkeurige druk mag heten. Lees verder »

Er zijn veel verhalen in omloop over het verouderen van gitaren. “Gitaren gaan maar één generatie mee”, of “Ik neem om de vijf jaar een nieuwe, dan begint ‘ie al minder te reageren?, of ‘De gitaar van die-en-die is helemaal op, klinkt als een hondehok’, enzovoorts. Tsja, daar zit ik dan met mijn gitaar van 180 jaar oud. Die zou het dus niet meer moeten doen. Maar ook hoorde ik een goede speler zeggen: “Ik speel het liefst op oude gitaren, die klinken het mooist”. Lees verder »

Is Regondi goed? Die vraag kan je proberen te beantwoorden door een stuk van Regondi op te zetten en je mening erover te geven. Een valkuil is de volgende: je vormt dan geen mening over Regondi, maar over een interpretatie van Regondi. Er zijn dan een aantal factoren in het spel waar Regondi geen invloed op had. Lees verder »