Rubrieken en Artikelen

Gisteren Koninginnedag. Nadat ik 60 versgebakken appelflappen aan de man gebracht had ad ? 0,50 was ik toe aan mijn rondje Vondelpark. Doel: boek en plaat. Lees verder »

De Planet Waves gitaarbevochtiger is in wezen een simpel ding: hard plastic body, met binnenin – ontoegankelijk – verstopt een stukje bloemistenschuim. Je vult ‘m met een injectiespuit door een gaatje bovenin. Dan prop je hem tussen de snaren en kan ‘ie er een hoop droge dagen tegen. En lekt niet.

Zogenaamd. Lees verder »

Over de bijdragen van Antonio de Torres (1817-1892) aan de gitaarbouw zijn boeken volgeschreven. U weet wel: het gewelfde, dunne bovenblad, het geperfectioneerde waaiervormige zangbalkensysteem, de lichte bouw, het kamontwerp, de proporties enz. Latere bouwers adopteerden deze kenmerken gretig, maar er is er eentje die, als een soort verstekeling, ook altijd maar mee-gekopieerd wordt, terwijl die in onze tijd nergens meer op slaat: de gespleten 19de fret. Lees verder »

Ik luister thuis zelden een hele CD uit. Ik zie er een beetje tegenop om 45 minuten naar één en hetzelfde te luisteren. Alles gaat op den duur op elkaar lijken. Lees verder »

Ik gebruik vaak een capo. Ik heb er een hoop, van uiteenlopende merken. Overal, zelfs in de keuken slingert er wel één rond. Weer andere liggen netjes in de la, in een speciaal capo-bakje. De selectie, de crème de la crème onder de capi, heeft een plaats in mijn doorzichtige meeneem-etuitje.

Capo’s zijn (samen met snoeren..) de grootste bron van potentiële ellende op het podium. Je bent je capo of kwijt, of vergeten op te zetten, of hij zit te hoog of te laag, of hij is niet genoeg aangedrukt waardoor snaren uitdoven of rammelen. Allemaal meegemaakt. Hoofd erbij houden dus… Lees verder »